12 – 26 december

Ons traject naar Koh Lanta begint met een rit van ongeveer 1 uur naar de Rassada-pier van Phuket. Elke stad en bij uitbreiding elk land, heeft zijn eigen transportmogelijkheden. Het is telkens weer een verrassing om te ontdekken hoe we ons kunnen verplaatsten en liefst op de goedkoopst mogelijke manier.

Vanaf de pier nemen we de boot naar Koh Phi Phi, een vrij moderne boot, redelijk ruim en volgestouwd met toeristen, het hoog-seizoen in Thailand staat voor de deur. Koh Phi Phi staat bekend om zijn paradijselijke stranden en uitgaansleven; het zijn dan ook de jonge backpackers die hier aan wal stappen en de familie’s met kinderen, zoals wij, die de volgende boot nemen richting Koh Lanta. Dit eiland is dan wel minder paradijselijk, maar herbergt toch enkele mooie stranden en er heerst vooral een rustige sfeer. Het eiland maakt deel uit van de provincie Krabi en meet 22 km op 4 km en telt 15.000 inwoners.

De boot van Koh Phi Phi naar Koh Lanta is van een kleiner formaat en door de onrustige zee wordt het een bewogen reis. Gelukkig heeft niemand van ons last van zeeziekte en Emile slaapt aan één stuk door. Een half uur later meren we aan in Koh Lanta, in de haven van Ban Saladan.
Hier wacht Haad, de eigenaar van ons gasthuis, ons op en brengt ons naar Khlong Nin, een klein kuststadje op 15 km van de haven. We zullen gedurende 14 dagen verblijven in Mada Lanta Mai Keaw, een klein gasthuis met een 6-tal bungalows. Haad en zijn vrouw Sao runnen dit verblijf sinds 3 jaar, nadat ze hun ervaring hebben opgedaan in enkele grote resorts. Sao is een echt talent op het gebied van koken en we nemen elke morgen van een heerlijk ontbijt en genieten enkele avonden van haar menu à la carte.

Ons verblijf op Koh Lanta staat in het teken van rust en we willen de feestdagen in december doorbrengen zonder doorreizen of verhuizen. ’s Morgens profiteren we van de koelte om schoolboeken van de jongens open te slaan en ’s middags maken we uitstapjes naar de verschillende dorpjes op het eiland of naar het strand. We ontdekken een vrij verlaten strand op 20 minuutjes van onze verblijfplaats (Khlong Chak Beach) en dit wordt onze dagelijkse plaats om ons te verfrissen na hun studie of stoffige scooter-ritjes.

Enkele dagen na onze aankomt in onze bungalow ontmoeten we Freek, een vriendelijke noorderbuur van 35 jaar, met het hart op de juiste plaats. Freek is een solo-reiziger en is al twee maanden onderweg in Thailand. Zijn hartig Nederlands accent en luide, joviale stem werken in op de jongens en de vonk slaat onmiddelijk over. Ook ik heb breng enkele avonden al pratend en ‘filosoferend’ door op zijn terras.

Kerstmis komt dichterbij en alhoewel het zonnige weer en de vakantie-sfeer weinig aan Kerstmis doen denken, krijgen we toch het verlangen om bij onze familie en vrienden te zijn. Buiten enkele snel opgezette kerstbomen en wat minieme kerstverlichting valt op het eiland maar weinig kerstsfeer op te snuiven. Niet verwonderlijk, want de eilandbewoners zijn overwegend moslim en de kerstsfeer wordt alleen maar voor de toeristen gecreëerd.
De jongens zijn echter heel enthousiast en willen er het allerbeste van maken, Robin haalt zijn knutseltalent boven en versiert ons huisje met decoratie en kerstverlichting. We gaan ook kerstshoppen in de plaatselijke souvenirshops en kiezen elk een cadeautje voor elkaar. De jongens staan erop ook iets voor Freek te kopen en ‘eisen’ dat hij met ons kerstavond doorbrengt.

De volgende dag plannen we om naar het mangrovebos te gaan; Thing Yee Pheng Mangrove Forest. Een mangrove is een ecosysteem met bomen die groeien in tropische kustgebieden. De bomen overleven in zoutwater door een complex systeem van filters in de wortels. Typisch aan de wortels is dat die deels boven water staan, voor de ‘ademhaling’ van de boom, deel van het complex filtersysteem. Dit zorgt voor indrukwekkende wortelformaties, typisch aan mangroves.

In de mangroves leven ook de bekende wenkkrabben, bij de mannetjes van deze krabben is één van de scharen in verhouding heel groot, deze wordt enkel gebruikt voor gevechten, niet om voedsel te vangen. Uniek aan deze krabben is, wanneer ze hun grote schaar verliezen bij een gevecht, dan groeit de kleine schaar uit tot een grote schaar. Sommige van die krabben kunnen tot 30 cm groot worden. Een indrukwekkend zicht, wat de jongens maar al te graag willen ontdekken.

Je kan de mangrove van Thing Yee Pheng op twee manieren bezoeken, of te voet langs een wandelpad, of met de boot. De laatste optie kost echter 600 bath per persoon, dus kiezen we voor het strekken van onze beentjes. De wandeling van 20 minuutjes is niet speciaal en we zien wel honderden krabben, maar geen exemplaren van 20-30 cm, hooguit 5cm. Misschien was het ook te warm voor de krabben…

Kerstdag zelf brengen we door op Long Beach, het grootste strand van Koh Lanta, waar ook de meeste toeristen verblijven. Op het strand liggen enkele uitstekende hotels, met zwembad en mits je daar iets eet of drinkt kan je de ganse namiddag genieten van het zwembad. Een gouden tip Van Sophie T., een wereldreiziger die we net voor ons vertrek ontmoet hebben. We kiezen voor Bambies Boutique, een familiaal hotel aan het strand met twee zwembaden.

De jongens, Freek en ik ravotten in het water en Stéphanie duikt in haar thriller, met dank aan onze goede vriendin Christine die dit boek aanbeval, ik heb Stéphanie enkele dagen niet gehoord of gezien ;-).

De volgende moeten we onze valiezen nemen en de wegen tussen Freek en ons zullen zich scheiden. Om ons afscheid te vieren steken we een paar stevige vuurwerkpijlen af (heel Nederlands, maar oh zo fun). Bij het idee dat we morgen Freek zullen moeten missen, kunnen de jongens maar moeilijk de slaap vatten. Het blijft een moeilijk evenwicht, telkens we ergens langer blijven hechten de jongens, en wij zelf ook, aan de gastfamilie of medebewoners, waardoor het afscheid telkens moeilijk is.

Maar deze keer kunnen we de jongens beloven dat we Freek bij ons in België zullen uitnodigen voor een avondje vuurwerk, en verhalen over ‘de beer van Estonia’…

’s Morgens verlaten we al om 5u30 ons hotel om de trein van 7 uur, naar Pedang Basar, de grens tussen Thailand en Maleisië, te bereiken. De jongens houden van extra vroeg opstaan, het maakt deel uit van het avontuur en ze kijken enthousiast uit naar wat hen nog te wachten staat.
In Pedang Besar stempelen we ons uit Thailand en binnen Maleisië, daarna nemen we de volgende trein naar Butterworth, waar de ferry ons naar Georgetown, op het eiland Penang zal brengen.

Wanneer we de eerste kilometers door Maleisië treinen is de verandering van landschap en cultuur heel opvallend. Maleisië is op het eerste zicht veel meer ontwikkeld dan buurland Thailand. Dit wordt aanpassen, we zijn benieuwd wat Maleisië voor ons in petto heeft.