Chiang Rai, Thailand. Na een rustige nacht en een aangenaam ontbijt in het gezelschap van een Frans koppel dat al 7 maanden op reis is, stelt Alex, de gastheer van Milin Guesthouse, voor om ons allen naar het busstation te brengen. Vandaag steken we de grens van Myanmar over. Na de vele verhalen die we lazen op blogs, zijn we toch een beetje zenuwachtig om de grens via het land over te steken. Myanmar is ongekend terrein voor ons, maar we proberen onze ongerustheid voor ons te houden, om de kids niet ongerust te maken. We nemen een lokale bus die ons naar Mae Sai zal brengen, de meest noordelijke stad van Thailand. Een busrit van 3 uur, die regelmatig wordt onderbroken door tussenstops om 5 pakjes in te laden, nog drie te droppen, drie schoolkinderen in te laden en nog eens twee … een ballet van hop on hop off, wat we ondertussen al gewoon zijn in deze landen en deel uitmaakt van onze reis. Slow travel bevalt ons wel. De open ramen laten de wind door de bus stromen en maakt de warmte wat draaglijk. Deze constante bries streelt de kleine wangen van Emile die heel snel in slaap valt en de tijd niet voorbij ziet gaan.
Na 3 uur rijden komen we aan in de bushalte van Mae Sai, op een honderdtal meter van de grens, waar enkele songtaews (rode pickup-trucks) de reizigers opwachten. De chauffeur doet zijn uiterste best om zijn rit te rentabiliseren en duwt 20 mensen in zijn voertuig. Als sardientjes in een doosje rijden we richting grens, met een kleine tussenstop om nog een 5 passagiers met dozen en zakken uit de Makro op te pikken.
Hier gaan we te voet verder en komen Tachileik binnen, grondgebied Myanmar. We melden ons aan in het immigratiebureau om onze trofee op te halen; een stempel in onze reisvisa’s. Een week eerder hadden we de verplichte e-visa online aangevraagd, nodig om maximum 28 dagen in het land te mogen reizen. We worden met de glimlach ontvangen door de ambtenaren, de formaliteiten duren maar enkele minuten en we kunnen naar het volgende kantoor; de douane voor controle van de bagage. Het valt op hoe alles hier anders verloopt dan op internationale vliegvelden; er zijn geen pc’s en alles wordt handmatig in grote schriften geschreven.
Enigszins opgelucht beginnen we popelend ons nieuw avontuur aan in dit derde land op onze bucket list. Tachileik is geen erg populaire bestemming voor toeristen, dus het is moeilijk om een hotel te vinden dat aan onze gebruikelijke criteria voldoet. Alle hotels in Myanmar worden gecontroleerd door de overheid, guesthouses en overnachten bij mensen zijn verboden. Tachileik telt 5 officiële hotels (die op voorhand te boeken zijn op Booking.com) en we checken in bij Hotel Tachileik. De jongens zijn opgetogen, het is een vrij luxueus hotel (naar lokale criteria) en we zijn bijna de enige gasten. Drie zwembaden met glijbanen, baby- en bubbelbad voor ons alleen! Enig nadeel, om de leegte rond het zwembad te vullen giert muziek door de boxen, zo luid dat een nachtclub er niets bij vergeleken is. Kortom, welkom in Myanmar, een Myanmar ver van onze initiële ideeën. Op een steenworp afstand van de grens heerst nog steeds de Thaise geest over deze stad, veel Thailanders komen hier om namaak merkkledij, gadgets en parfum te kopen en de valuta hier is Thaise baht, betalen in kyat (de lokale munt van Myanmar) is op vele plaatsen niet mogelijk.
5 reacties
Reactie van Lieve huys
Lieve huys 26 november '18 om 08:17
Prachtig! Zo kleurrijk. ❤❤❤❤❤
Reactie van Ria Huys
Ria Huys 10 december '18 om 21:38
ADEMBENEMEND! Wat jullie allemaal beleven, woorden schieten echt tekort!
Reactie van Annemie Huys
Annemie Huys 15 december '18 om 18:17
Onvergetelijke belevenissen, beelden, ervaringen. Ze maken jullie wereldburgers!
Geniet 100% verder!
Reactie van Lieve huys
Lieve huys 23 december '18 om 08:15
? nog altijd even fantastisch om te lezen en te kijken! ❤❤❤❤❤
Reactie van Evelien Rombaut
Evelien Rombaut 05 januari '19 om 09:37
Waauw, t is alsof we het hier mee beleven als je dit allemaal leest. Schitterende avonturen!