Filipijnen

De Filipijnen plannen was geen makkie, het land bestaat uit 7600 eilanden, waarvan meer dan 2000 bewoond. De verbindingen zijn te doen met de boot of het vliegtuig, wat eilandhoppen vermoeiend of duur maakt. We kiezen uiteindelijk voor een weekje Bohol en een weekje Siargao, op aanraden van onze vrienden wereldreizigers ‘De Bollekes’. Bohol wordt vooral natuur en Siargao wordt surfen, een primeur voor de jongens.

We houden ons aan het plan van het begin van de reis; we kiezen voor langere verblijven; minimum 3 dagen, tot meer dan een week. Emile wordt dan wel wat groter, maar het blijft een kleine man van 4 jaar die af en toe zijn rust nodig heeft. De oudere jongens zijn wat enthousiaster en dus wat minder honkvast. Als we te lang ergens blijven gaan ze zich snel vervelen. Ook voor ons is minder dan drie dagen meer werk; meer plannen, meer rondzoeken en ook duurder. Transport is in deze landen geen grote kost, maar met 5 durft dit soms wel eens op te lopen. Het is ook pas na 3 dagen dat we de buurt wat leren kennen; de restaurantjes, de laundry, de uitstapjes.

Filipijnen

Bohol

15 – 22 juni

Vanuit Sydney nemen we het vliegtuig naar Manilla en vliegen onmiddelijk door naar Cebu. De volgende morgen nemen we de boot naar het eiland Bohol, meer bepaald naar het schiereilandje Panglao. Bohol staat bekend om zijn weelderige natuur, de ‘Chocolate Hills’ (een landschap van kleine heuvels die hun naam kregen door de bruine kleur tijdens het droogseizoen) en zijn tarsiers (spookdiertjes). En hier vinden we ook prachtige stranden. Na een vermoeiende tocht door Australië zijn we van plan om hier vooral te genieten van de natuur en het strand.
We checken in in ons hotel Bananaland Cottages, een simpel hotel, zonder charme, aan het toeristische Alona Beach. Dit stadje bevalt ons niet echt en uiteindelijk zullen we hier maar één nachtje verblijven. De volgende dag boeken we het iets charmantere Veraneante Resort. Het is laagseizoen en we zijn alleen in dit mooie hotel met lekker zwembad. Van hier uit maken we enkele uitstapjes, zoals de Chocolate Hills en The Philippine Tarsier and Wildlife Sanctuary. Dit is het enige officiële opvangcentrum van deze schattige primaten, andere centra op het eiland zijn nep en zijn er enkel om toeristen te lokken.
Op 18 juni is het mijn verjaardag en het toeval wil dat onze reisvrienden ‘de Bollekes’ ook op Bohol zijn. Tijd voor taart en gezellig samenzijn.

Oorspronkelijk stonden de eilanden Siquijor en Apo ook op ons verlanglijstje, maar door de stoere surfverhalen van de Bollekes hebben we onze route aangepast en is het surf-eiland Siargao onze volgende bestemming. Langdurig reizen heeft het grote voordeel dat alle plannen volledig omgegooid kunnen worden. Een ontmoeting, een leuk verhaal, onze gemoedstoestand en zelfs het weer zijn de elementen die onze route bepalen. Niets hoeft en alles mag. De inschatting van tijd en plaats waarover we de volledige controle hebben is iets wat we enorm appreciëren tijdens ons tijdelijk nomadisch bestaan. Het zijn ook die twee dimensies die we in België terug zullen moeten leren beheersen. Maar dat zijn zorgen voor later…

Filipijnen

Filipijnen

Oslob

22 juni

De walvishaaien van Oslob

Maar voor we op een surfplank staan, hebben we eerst een afspraak met de met walvishaaien van Oslob, in het zuiden van het eiland Cebu. De walvishaai is één van de grootste vissoorten ter wereld, ze kunnen tot 20 m lang worden en worden tot 150 jaar oud worden. Deze dieren zijn echter bedreigd en er zouden er nog maar 100 in leven zijn, waarvan er enkele in de baai van Oslob leven.

’s Morgens worden de dieren gevoed en krijg je de kans om rond deze kolossen te zwemmen. De walvishaaien in Oslob meten maar tussen de 5 en 8 meter en dat is al indrukwekkend genoeg. Deze dieren zijn niet gevaarlijk, met hun enorme bek zuigen ze water op en via hun kieuwen filteren ze plankton, kleine visjes en kril. Ze kunnen tot 6000 liter water per uur verwerken.

De plaats is goed bekend bij Aziatische toeristen en we zijn helaas niet alleen, maar het doet niets af aan de magie van het moment. Simon heeft wat schrik om deze enorme vis te ontmoeten en we begrijpen ook waarom, je zwemt niet elke dag met zo’n kolos in het water. … maar zijn broer Robin is uiterst enthousiast en dit werkt aanstekelijk. Algauw bevinden we ons allen in het water voor een magische belevenis, zelfs kleine Emile springt zonder vrees in het water.

Rond 11u is ‘de show’ gedaan en zwemmen de vissen terug naar diepere wateren en de toeristen terug naar hun busjes…

Filipijnen

Moalboal

23 juni

Miljoenen sardientjes in Moalboal

Op 80km verwijderd van Oslob ligt Moalboal, dit klein kustplaatsje staat bekend voor de gigantische sardienen-scholen die zich vlak voor de kustlijn bevinden. We verblijven in een leuke homestay: Happy Bear. De homestay ligt op een aantal kilometer van het strand, dus huren we een paar scooters.
Wanneer we de volgende morgen aan het strand aankomen is er al een gezellige drukte in de winkeltjes en restaurantjes. Het zeewater is er glashelder en al snel kunnen we genieten van het spektakel. Op enkele meters van het strand verschijnt een diepte van wel 40 meter waar miljoenen sardienen verblijven. Echt spectaculair om in deze ‘wolken’ van visjes te zwemmen. Ze bewegen allemaal in dezelfde richting, zwemmen ons rakelings voorbij en komen weer terug. Ook in het ondiepe water valt van alles te beleven en de jongens kunnen uren met hun bril en snorkel in het water blijven. Emile blijft liever dicht bij het strand en speelt met de lokale Filipino’s op de aangemeerde bootjes.

Rond het middag, bij vloed, komen de schildpadden uit de diepere oorden op zoek naar zeegras in het ondiepe water. Het fascineert ons hoe deze elegante dieren sereen door het water zwemmen, naar de bodem duiken om te eten en terug naar het oppervlak voor een hap lucht. Zonder zich zorgen te maken over wat rond hen gebeurd…
Moalboal wordt nog niet overspoeld met toeristen en in het dorpje heerst een leuk backpackersfeertje. Een paar simpele eettentjes, een paar duikshops en souvenirstandjes. Heerlijk…

Filipijnen

Filipijnen

Siargao

24 juni – 2 juli

Surferboys in Siargao

Via een passage in Cebu City bereiken we per vliegtuig het eiland Siargao. Hier hebben we een afspraak met de golven én met Lieze, een collega van Stéphanie, waarmee ze een project voor Child Focus deed. Lieze is een diehard reizigster die ons enkele weken komt vergezellen om dan door te reizen naar Vietnam.

We huren een bungalow bij Siargao Residency, op een paar 100m van Harana Surf School. Hier schrijven we Simon en Robin in voor een 5-daags surfkamp (niet dat ze daar blijven slapen, jammergenoeg ;-).
De volgende dag beginnen de serieuze zaken, elk dag 30 minuten theorie en dan 2 uur het water in. De jongens zijn enorm enthousiast en zijn direct verslaafd aan deze legendarische sport. Het zal niet eenvoudig zijn om het equivalent in België te vinden, opa en oma kunnen misschien al beginnen uitkijken voor zomercursussen aan de kust 🙂.
Tussen de les door probeer ik ook eens een golf uit, maar zonder succes. Surfen vergt toch wat energie en doorzettingsvermogen… Stéphanie houdt het ook liever bekeken en kijkt samen met Emile vol verwondering naar de twee grote broers die over de golven glijden.

Filipijnen

Filipijnen

Robin riding the waves

Simon riding the waves

Filipijnen

Tussen de surflessen door verkennen we het eiland per scooter. Siargao is als het ware helemaal bedekt met palmbomen, is omringd door de mooiste stranden met het meest transparante azuurblauwe water. Met de scooter rijdt je langs mooie dorpjes, eenvoudige paalwoningen en vriendelijke locals.

Zo bezoeken we Magpupungko, een strand met een natuurlijke infinity-pool. We zijn echter net te laat, deze pool wordt enkel gevormd bij eb. Maar een plonsje in het zeewater kunnen we de jongens niet weigeren. Hier leren we ook een ietwat lugubere lokale sport; krab-racen; de twee scharen worden afgerukt en de krabben worden naast elkaar gezet. Ze krijgen een duwtje op hun rug en wie het eerst over de eindmeet snelt is gewonnen. Vreemd maar wel fascinerend.

Filipijnen

Filipijnen

De volgende dag gaan we op 3-eilanden toer; voor 1500 pesos (25 euro) huren we een privé-bootje met ‘kapitein’. Van alle bootjes die we op onze reis al genomen hebben zijn de Filipijnse wel de vreemdste; een smalle romp met twee vlotters in het water. Efficiënt want na 20 minuutjes arriveren we al op het eerste eilandje: Guyam. Meer typisch kan je een tropisch eilandje niet voorstellen; palmbomen, stranden, eettentje (met hamburgers) en een schommel. En voor de lokale toeristen zijn wij ook een toeristische attractie ;-).
Naked Island is wat het woord zegt; een grote zandheuvel in het water, geen groen te zien, geen hutjes, noppes. Wel enkele mooie vissen in het water en zelfs een giftige ringslangplatstaart. Gelukkig laat hij ons met rust…
Op Dako valt al iets meer te beleven, dit is een levendig eiland waar veel lokale toeristen hun weekend doorbrengen.

Als we afscheid nemen van Siargao moeten we ook afscheid nemen van Lieze. Emile zal een andere partner moeten vinden om Uno te spelen en de jongens zullen terug alleen ‘Gang of Four’ moeten spelen. Wij zullen de enthousiaste reisverhalen van Lieze missen en extra reisgenoot met veel ervaring. Lieze trekt verder naar Vietnam en wij pakken onze bagage in om twee dagen later naar Indonesië te vertrekken.

Ons verblijf op de Filipijnen was kort, maar intens. Van de walvishaaien tot de surflessen bij Harana Surfschool; we hebben van elk moment genoten.