14 maart - 9 april

Cambodja

Cambodja

Koh Kong

14 – 16 maart

De volgende morgen zetten we ons avontuur verder om in Cambodja te arriveren. Op de overzetboot naar het platteland komen we ook onze vrienden Jos, Suzanne en Sun tegen. De jongens zijn blij dat ze hun afscheid een paar minuutjes kunnen uitstellen. Maar onze wegen scheiden snel, zij vertrekken naar Siem Reap via de Poipet-grensovergang en wij blijven zuidelijker en arriveren in Cambodja langs Hat Lek. We hadden al veel horrorverhalen gelezen over de grens tussen Thailand en Cambodja; urenlang wachten, bakchich betalen, een valse medische controle,…

De paspoort-controle aan de Thaise kant van de grens verloopt vlotjes. Voor Cambodja hadden vooraf een e-visa aangevraagd (30 dollar per persoon), dit zorgt ervoor dat we snel, zonder tussenpersonen, ons kunnen aanmelden aan het loket; 5 stempels, 5 pasfoto’s en 25 vingerafdrukken later is het geregeld en kunnen we het land binnen.

In Cambodja is het niet anders dan in andere landen en de taxi’s die naar de binnenstad rijden vragen hier minimum het dubbele van de normale prijs. De taxidienst Pass App is hier niet beschikbaar. We hebben de keuze tussen een stadsbus, die (volgens de taxi-chauffeur) pas over enkele uren arriveert, of een dure taxi. Het wordt de tweede optie; het is heet in Cambodja en we willen graag onze zakken afzetten in ons hotel; Apex Koh Kong Hotel, een hotel uit de duizend, maar met een lekker zwembad.
We blijven 2 nachten in dit stadje zonder charme. Koh Kong is gekend als de uitvalsbasis voor trekkings in de Cardamon-gebergtes, maar het is iets te warm om lange voettochten te doen in de broeierige jungle.

Cambodja

Emile wordt 4 jaar!

Emile viert zijn vierde levensjaar in Cambodja. Onze ‘engel’ met witte haren is de ster van de dag.

Cambodja

In Koh Kong vieren we de verjaardag van Emile. We verrassen onze jonge avonturier met een minions-taart en een (veel le grote) speelgoedvrachtwagen. Hij is gefascineerd door constructie-machines in alle kleuren en maten. Het valt ons op hoe snel hij groeit en evolueert op zeer korte tijd. Hij vertrok in België als een baby, maar in enkele maanden werd hij een eigenwijze kleuter met zijn eigen zegje en willetje. Hij is altijd enthousiast en beleeft deze grote reis alsof hij nooit iets anders heeft gedaan.
Emile opent vele deuren bij de lokale mensen, tovert een brede glimlach op hun gezicht en wordt dan ook overal geknuffeld en gekust. Maar hij heeft wat last van het reisritme, heeft zijn middagdutje af en toe nodig en is de eerste die last krijgt van de soms minder verse voeding doorheen Azië.
In Cambodja worden we echter verwend; op de vele marktjes is vers fruit, verse groeten, eieren, vlees en zeevruchten te verkrijgen. We proberen vlees zoveel mogelijk te vermijden, wat soms moeilijk is met 3 jongens in hun groeispurt.

Cambodja

Cambodja

Suusdey

.

.

Goeiendag in khmer-taal

.

.

Cambodja

Kampot

16 – 21 maart

Vanuit Koh Kong reizen we verder naar Kampot, bekend voor zijn peper- en zoutplantages. Deze koloniale stad ligt langs de kust van de Golf van Thailand en de warme temperaturen en de zeebries zijn ideaal voor het kweken van peper. De tropische temperaturen zijn ook gunstig voor het winnen van zout. Het bezoek aan één van die plantages staat dan ook op het programma.

Cambodja

Kampot en omgeving

Een ontdekkingstocht op zoek naar peper en zout. En een bezoek aan een veel te nauwe grot…

Cambodja

We boeken een tuktuk-chauffeur die ons een dagje laat kennis maken met de mooie streek rond Kampot. Onze eerste stop zijn de uitgestrekte zout-velden. Helaas heeft een stortbui enkele dagen geleden de volledige zoutwinning vernietigd en liggen de velden er leeg en verlaten bij. Nogmaals worden we geconfronteerd met de capriolen van de natuur, hier is dit alledaags, bij ons in België zou dit voorpaginanieuws zijn.
We bezoeken het nabij gelegen zoutmuseum, waar we de verschillende stappen van de zoutwinning uitgelegd krijgen. Het zeewater wordt afgevoerd in aangelegde bassins. Door de verdamping laat het water een afzetting achter. Deze witte aanslag is niets anders dan zout dat vervolgens wordt samen geharkt tot kleine heuvels. Zodra het zout is geoogst, wordt het in grote schuren bewaard.

We zetten onze weg verder naar de grot van Phnom Chngok. Om daar te komen verlaten we de hoofdweg en dwalen we door in de Cambodjaanse natuur. We ontmoeten enorm grote koeien (waarom ze zo groot zijn blijft ons een raadsel) en mooie Khmer-huizen, typische paalwoningen. De landschappen zijn woestijnachtig en de paden, rood van de kleigrond zijn moeilijk berijdbaar. We genieten van het spektakel en van de gastvrijheid van de mensen in de vele dorpjes die we voorbijrijden.

Wanneer we de grot van Phnom Chngok willen betreden worden we aangesproken door 2 o-jonge meisjes (11 en 13 jaar). Ze willen ons gidsen door de grot. We twijfelen even omdat we van oordeel zijn dat kinderen beter naar school gaan in plaats van toeristen te gidsen. Onze tuktuk-chauffeur vraagt dit na bij de meisjes en ze beweren dat ze in de namiddag naar de school gaan en in de voormiddag een centje bijverdienen. Wanneer blijkt dat ze goed Engels en zelfs een mondje Frans praten wint het vertrouwen van de twijfel. Ze leiden ons door de grot en tonen ons de mooie rotsformaties die de vorm hebben van een familie olifanten en een krokodil. Wanneer we verder door de grot wandelen worden de gangen nauwer en de paden gladder. Simon is geen held op dit gebied en Stefanie al evenmin. De batterij van hun zaklamp begeeft het en we moeten verder met de lichtjes van onze telefoon. Gelukkig zien we verderop het daglicht en de meisjes gidsen ons professioneel uit de grot.

Cambodja

De peperplantage La Plantation

Het warme klimaat, de zeebries en de vruchtbare grond zijn de kostbare elementen voor de teelt van peper. De peper van Kampot is wereldberoemd in het culinaire milieu. Het is een duur specerij, geliefd bij de chefs en de klanten van de duurdere Europese en Aziatische restaurants. Het bezoek aan de peperplantage ‘La Plantation’ opent onze ogen en smaakpapillen. Hier worden allerlei soorten peper gekweekt, gekeurd door het Europese ‘Ecocert’ label. Het bedrijf wordt gerund door een Belgisch-Frans koppel en stelt 120 mensen te werk en nog eens 150 extra tijdens de oogst. La Plantation begon in 2013 als hobby-project en is uitgegroeid tot een toonaangevend bedrijf met respect voor de natuur en voor hun werknemers. Deze krijgen hier 3 maaltijden per dag, gratis logement en gratis onderwijs voor hun kroost. De 3 beste leerlingen van de klas krijgen een studiebeurs voor hun hogere studies.

Toegegeven, voor ons bezoek aan de plantage wisten we maar weinig over de ‘alledaagse’ specerij peper, maar hier werd alles tot in de puntjes uitgelegd.

Groene, rode, zwarte en witte peper

De peperplant groeit in het wild, als een soort liaan, langs een boomstronk. In de plantages gebruiken ze hiervoor lange palen.
Peperbessen groeien allemaal op dezelfde plant, maar worden geoogst of verwerkt in verschillende stadia van volwassenheid. De oogst valt in de maanden maart-april, net voor het regenseizoen. De trossen peper bevatten zowel de ongerepte groene als de rijpe rode peperbollen. Het eerste proces na de oogst is de sortering op bais van kleur; groen, geel en rood.

De groene en rode peperbollen worden kort gekookt om ze te wassen en de kleur vast te zetten. De groene peperbollen worden zwart en de rode blijven rood. Zwarte peper is zowel intens als mild, met een toets van eucalyptus en munt. De rode peper is minder pittig als de zwarte en heeft een fruitige en honingachtige toets.
Witte peper is het resultaat van de transformatie van rode en gele peperbollen. De buitenste laag wordt verwijderd door deze een nacht in water te laten weken. De intense, pittige smaak bevat toetsen van verse kruiden en citroen.
Vervolgens worden de pepers in de zon gedroogd, gedurende drie tot vier dagen. Gedurende deze tijd moeten de pepers om de paar uur worden gedraaid om ervoor te zorgen dat ze gelijkmatig drogen.

We hebben het geluk deze plantage te kunnen bezoeken tijdens de oogst en kunnen zo alle stappen van het proces volgen. Door de intense arbeid van oogst tot eindproduct begrijpen we nu beter waarom deze peper tot 300 euro per kilo kan kosten.

Cambodja

Cambodja

Solidair Cambodja

Het valt ons op dat er In Kampot (en eigenlijk overal in Cambodja) vele sociale initiatieven op poten werden gezet. Zo ontbijten we elke morgen in het Epic Arts Café, een sociale onderneming die de integratie van mensen met een handicap in Kampot ondersteunt. Stéphanie geniet van een massage in een verwenoord (Bantaey Srey) waar enkel vrouwen toegelaten worden en de massages gebeuren door jonge vrouwen die ondersteuning nodig hebben na misbruik in hun familie. Het oord is een oase van rust en Stéphanie ontsnapt een paar uur weg van het tumult van de stad.

Ook in Kampot ontmoeten we Isabelle en haar kroost, een collega van mij, die ook enkele maanden door Azië reizen. We nemen de tijd om een paar activiteiten samen te doen. Zo bezoeken we Bokor Hill, een bekende attractie in de het natuurreservaat van Prea Monivong. Het station bevindt zich op 1000m boven de zeespiegel en werd in 1921 gebouwd door de Franse kolonisten. De Fransen wilden graag een plek om te ontkomen aan de immense hitte. Ze bouwden er villa’s, hotels en een kerkje. In 1972 bezetten de rode khmer het station en tijdens de Vietnamese invasie was dit hun laatste bolwerk.

’s Avonds ondernemen we allen een boottochtje en genieten we van de zonsondergang en (6) glimwormpjes…
Op de nachtmarkt gaan we lekker lokaal eten en amuseren de kids zich op de vele kermisattracties..
De volgende dag vertrekken we naar Kep en nemen we afscheid van Isabelle, Hendrik en hun 3 spruiten Eliott, Hasse en Winston, die via Phnom Penh het land verlaten richting Vietnam.

Cambodja

Cambodja

Kep

21 – 25 maart

Kep is een klein kuststadje bekend om zijn krabvangst. We hebben al peper gehad in Kampot, nu nog krab, die samen culinair lekker te combineren zijn… Kep werd in 1908 gebouwd door de Fransen en de vele riante villa’s getuigen van een florerende rijke bourgeoisie die zich hier kwam vestigen. De meeste villa’s liggen er nu verlaten bij, wachtend om opgekocht te worden door projectontwikkelaars of rijke Cambodianen.

We laten de villa’s voor wat ze zijn en overnachten in twee bamboehutjes in Q Bungalows. Een aangenaam hotel met een grote tuin en een zwembad.

De Italiaanse eigenaar en zijn Zwitserse vrouw runnen dit hotel al 7 jaar en staan op het punt alles te verkopen aan een jong Frans koppel. De huidige eigenaars zijn niet van plan om op hun lauweren te gaan zitten, maar zullen hun tijd en centjes investeren in een pas aangelegde peperplantage. Simon, Robin en ik mogen een kijkje nemen en weerom staan we versteld van de enorme arbeid er schuilt achter de peperbollen.

We doen het enkele dagen rustig aan en de jongens werken wat bij voor school of spelen met de kinderen van het personeel. We doen enkele uitstapjes in het stadje, bezoeken de krabmarkt en gaan heerlijk lunchen bij ‘Holy Crab’. Dit restaurant is gloednieuw en serveert lokale gerechten met een westerse toets, aan schappelijke prijzen.

We ondernemen enkele ritjes op de scooter en snuiven de koloniale sfeer op in Kep en omstreken. Sommige buurten zijn volledig verlaten, met prachtige verlaten villa’s, overwoekerd door de natuur. Deze enorme eigendommen werden verlaten door hun eigenaars tijdens de Rode Khmer-periode.
Tegenwoordig zijn deze gronden onbetaalbaar geworden, alleen buitenlanders (Chinees) of rijke Vietnamezen kunnen hier hun centjes kwijt.

Cambodja

Cambodja

Phnom Penh

25 – 29 maart

Het wordt tijd om dit leuke plekje te verlaten en we rijden met een taxi richting Phnom Penh. Na een lastige rit van 4 uur arriveren we in het hartje van de hoofdstad. De weg van Kep naar Phnom Penh wordt opnieuw aangelegd (om de toekomstige horden lokale toeristen op te vangen) en dit zorgt voor de nodige verkeersopstoppingen. Ons hotel The Blue Corner Boutique Hotel ligt in het centrum van Phnom Penh, dat momenteel te lijden heeft van dagelijkse stroomonderbrekingen.

Cambodja

De gruwelijke geschiedenis van Cambodja

Hier in Phnom Penh willen we onze jongens bewust maken van de tragische geschiedenis van Cambodja, de burgeroorlog tijdens het bewind van de rode khmer en de daarop volgende oorlog tussen Vietnam en Cambodja is amper 30 jaar geleden. We willen het complex S21 bezoeken, een school omgebouwd tot gevangenis en martelplaats voor de vele slachtoffers van dit communistische regime onder leiding van Pol Pot. Ook de bekende Killing Fields willen we de jongens laten zien, een historisch en emotioneel geladen plaats, waar ze later in de geschiedenislessen nog zullen over leren.

De geschiedenis van Cambodja is buitengewoon moeilijk en tragisch. We willen de jongens sensibiliseren maar ook onthouden van de gruwelijke gebeurtenissen. Simon is erg nieuwsgierig naar wat gebeurd is en Robin, 8 jaar, schatten we oud genoeg om hem voorzichtig te confronteren met deze gebeurtenissen. We bereiden Simon voor op wat hij zal zien door hem de film ‘First They Killed My Father’ te laten zien. We oordelen dat het nog wat te vroeg is voor Robin, sommige beelden zijn nogal shockerend.
De film vertelt door de ogen van een 7-jarig meisje het verhaal van de Cambodjanen onder het regime van Pol Pot. Als leider van de Communistische Partij van Kampuchea heeft Pol Pot één van de meest radicale revoluties in de geschiedenis tot stand gebracht, resulterend in het uitroeien van een kwart van de bevolking, tussen de 1,5 en 3 miljoen mensen. Zijn ondervraag- en marteltechnieken zijn uiterst gruwelijk en de willekeur om zijn slachtoffers uit te kiezen is enkel gegrond op een politiek waanidee; Cambodia zuiveren van alle westerse invloeden en door middel van landbouw en arbeid een onafhankelijke staat te stichten. Van wie hij en zijn kompanen nog maar vermoeden dat ze een stokje in zijn wiel konden steken; geestelijken, leraars, dokters, geletterde mensen, mensen met een bril,… werd een gedetailleerd dossier opgemaakt. Ze werden opgespoord en samen met hun familie gedood. De bevolking die hij nodig had om het land te bewerken en rijst te telen werd in kampen ondergebracht, waar ze dag en nacht moesten werken, tot ze erbij neervielen of stierven van de honger.

Nadat ze in 1979 verslagen werden door de Vietnamezen vluchtten de meeste rode khmer-leiders naar Thailand, waaruit ze de oorlog tegen Vietnam verderzetten. Met de financiële en militaire steun van Amerika en andere westerse landen, om zo een halt toe te roepen aan het oprukkende communisme van Vietnam.
Wat we echter niet wisten is dat de rode khmer na hun nederlaag nog jaren in de regering zetelden en dat de meeste kopstukken, waaronder Pol Pot nooit een rechtbank hebben gezien.

Het bezoek aan S21, de school omgevormd tot een gevangenis is een hele uitdaging omdat het complex levendig voorstelt in welke gruwelijke omstandigheden de gevangenen hier geleefd hebben. Simon en Robin zijn zeer geconcentreerd en luisteren met aandacht naar de audiogids. De uitleg in de audiogids is heel sereen, maar de foto’s van de slachtoffers, de martelwerktuigen en levensechte schilderijen laten diepe indrukken na. Emile wordt bespaard van alle leed en ik wandel met hem door de tuin van het complex.

We vallen van de ene verwondering in de andere verrassing. Wanneer we het complex willen verlaten zien we mijn ouders door de tuin wandelen. Dit gelukkig weerzien na zes maanden reizen is totaal onverwacht.
Hun rondreis van 3 weken door Vietnam en Cambodja bracht hen toevallig hier, terwijl we gepland hadden hen enkele dagen later, in Siem Reap, te ontmoeten.
Hoe groot de verrassing ook is, Simon, Robin en Emile zijn door het dolle heen en beginnen honderduit over hun ervaringen te vertellen. We spreken af om ’s avonds samen te dineren in hun hotel.
En ze kwamen niet met lege handen; cadeau’tjes van vrienden en familie; wenskaartjes, verzorgingsproducten, snoep en speelgoed uit België. We zijn totaal overdonderd en na een lekker diner nemen we afscheid, om elkaar over 3 dagen terug te zien.

Cambodja

De Killing Fields

De volgende dag verdiepen we ons opnieuw in de genocide van Cambodja en bezoeken we de Killing Fields. Op deze plaatsen (meer dan 20.000 in heel Cambodja) werden mannen, vrouwen en kinderen extreem gewelddadig vermoord en begraven in massagraven. Miljoenen lichamen werden gevonden en tijdens de moessonregens komen nog dageljks menselijke resten en kleding terug aan de oppervlakte. We nemen terug een audiogids en aanhoren met ontsteltenis de bloederige verhalen van deze trieste gebeurtenissen Vooral de ‘killing tree’ waar vele baby’s en kinderen de dood vonden spreekt tot de verbeelding. We nemen de tijd om met Simon en Robin te praten.

We eindigen ons bezoek met het monument voor de doden waarin de tienduizenden schedels en botten van de vele slachtoffers worden getoond en geëerd.

Terug in het hotel ontmoeten we een Zwitsers gezin dat we eerder in het noorden van Laos tegenkwamen. Ze reizen 3 maanden door Azië, maar beslisten om hun reis vroegtijdig te stoppen. De papa en het 10-jarige meisje werden 10 dagen geleden besmet met dengue en werden behandeld in het ziekenhuis Phnom Penh. Uitgeput en emotioneel besluiten ze terug naar huis te keren. Dit is ook de reizen… het doet ons nadenken over het feit dat je ook op een mooie, spannende reis niet gespaard blijft van ziektes of ongevallen.

’s Avonds ontmoeten we een ander gezin in ons hotel; Emmanuelle en Yves en hun twee jongens Arthur en Jules komen uit Bretagne en zijn al 9 maanden aan het reizen. We gaan samen een hapje eten en delen onze reiservaringen en -tips. Een aangenaam moment onder lotgenoten, iets wat doorheen onze reis enorm waarderen.

Cambodja

Pour un Sourire d’Enfant

Voordat we de hoofdstad verlaten, bezoeken we een Franse ngo, genaamd PSE. ‘Pour un Sourire d’Enfant’ is een organisatie die arme kinderen een nieuwe toekomst geeft door onderwijs en beroepsopleiding.
We worden ontvangen door een jonge Franse vrijwilligster die ons de doelstellingen en de werkwijze van deze organisatie uitlegt en wat ze in 25 jaar hebben weten op te bouwen. Het is een Frans echtpaar dat aan de basis ligt van deze vereniging. Tijdens een vakantie in Cambodja ontmoetten ze de honderden kinderen die wonen en werken op een enorme vuilnisbelt aan de rand van de hoofdstad. Deze jonge kinderen, achtergelaten op zichzelf, hebben enkel op deze puinhoop van afval als toekomst. De meeste kinderen zijn afkomstig uit gezinnen van wie de meeste ouders werkloos, soms alcoholist en soms gewelddadig zijn, veelal een oorzaak van de gruweldaden die ze meemaakten tijdens het rode khmer-regime. Het echtpaar beslist initieel om de kinderen een voedzame maaltijd te geven, later bouwen ze een complex om de kinderen overdag op te vangen en hen onderwijs en medische hulp aan te bieden. Ondertussen werd ook een beroepsschool gebouwd om de jeugd een vak te leren, ondersteund door westerse leraars, vrijwilligers en vakmensen. Ze beschikken ook over een mobiel ziekenhuis die aan gezinnen in achtergestelde buurten medische hulp aanbiedt.
Het bezoek is ontroerend en vervult ons met hoop. Al hun problemen thuis zijn dan wel niet opgelost, een onmogelijke taak, maar ze worden hier wel ondersteund en hier kunnen ze uitkijken naar een betere toekomst.

Cambodja

Siem Reap

29 maart – 6 pvril

In de namiddag vliegen we naar Siem Riep in het zesten van Cambodja. Deze keer nemen we de tijd om wat langer te genieten van onze reünie met mijn ouders. Ze wachten ons op in hotel Aster Villa waarin we 1 week samen zullen verblijven.

De jongens vinden hun oma en opa terug alsof ze hen 7 maanden geleden nooit verlaten hadden. Ze zijn enorm gegroeid en zitten boordevol ervaringen die ze maar al te graag willen delen.
We verblijven op twintig minuten van de beroemde tempels van Angkor, die we een paar dagen later zullen bezoeken. Siem Riep is een aangenaam stadje vol activiteiten. In het stadscentrum zijn er veel charmante winkels en hippe coffee shops. ’s Avonds is er een avondmarkt en zijn de straten feestelijk verlicht. Toeristen in overvloed op de beroemde Pub Street, waar ook veel eetgelegenheden te vinden zijn, waaronder een Belgisch restaurant; The Red Piano.

Het is bijzonder warm in Siem Reap, tussen 32 en 36 graden en net zoals in Phnom Penh blijft Siem Reap niet gespaard van de stroomonderbrekingen.
De bloeiende economie en industrie zorgt ervoor dar Cambodja een grote verbruiker van elektriciteit is en door de extreme droogte kunnen de hydro-elektrische waterdammen niet genoeg elektriciteit voorzien. In sommige klanten lezen we dat de regering moedwillig de elektriciteit rantsoeneert om extra waterdammen te kunnen bouwen, wat toch een enorme last legt op milieu en mens.
Wanneer de elektriciteit uitvalt gaat de ganse stad in slow motion. Geen vers vruchtensap, geen hete koffie, geen laundry service, geen airconditioning,… de stad staat stil. Tijdens ons bezoek aan Cambodja leren we dat een gigantische batterij-boot uit Turkije onderweg is om aan de elektriciteitsbehoeften van het land te voldoen.

Cambodja

Angkor Wat

Cambodja

De beroemde archeologische site van Angkor staat bovenaan ons Cambodjaans verlanglijstje. Angkor (hoofdstad in Khmer-taal) was meer dan 500 jaar lang de hoofdstad van het Khmer-rijk (van de 9e tot de 14e eeuw). Deze stad strekt zich uit over bijna 400 km2 en weerspiegelt van de enorme macht van het Khmer-rijk en zijn verfijnde smaak voor kunst. De hoofdtempel Angkor Wat is nog steeds het grootste religieuze gebouw ter wereld. Na 5 eeuwen, na de val van het Khmer-rijk, werd de stad verlaten en nam de natuur de bovenhand. De stad werd leeggeplunderd en vernietigd. Er zijn zowat 287 tempels en andere religieuze en ceremoniële gebouwen op de site, we zullen er slechts een klein deel van kunnen bezoeken. We besluiten een dagticket te nemen (37 dollar/persoon en gratis voor kinderen) en dit laat ons toe om ’s avonds, na 17u, te kunnen genieten van de zonsondergang en een volledige dag bezoek op de volgende dag. We gaan voor de zonsondergang bij Angkor Wat en Pre Rub.

Cambodja

Cambodja

De volgende ochtend verlaten we het hotel om 8:00 uur en we nemen Simon en Robin mee op avonturentocht door Angkor. Emile zal een dagje verwend worden door oma en opa.

Via het hotel boekten we een tuk-tuk-chauffeur die gelukkig redelijk goed Engels praat. Om de site te bezoeken, zijn er twee mogelijkheden; de kleine lus of de grote lus.

We besluiten om een ​​combinatie van beide te maken, waarvoor de chauffeur ons 20 euro vraagt. We beginnen met een tempel die (nog) niet werd gerenoveerd. De tempel van Ta Nei in het midden van het bos en er is niemand behalve een bewaker en wij.

Door de authentieke sfeer die er hangt zal deze tempel onze favoriet van de dag zijn, ongetwijfeld ook omdat dit ons eerste contact is met deze enorme gebouwen vol geschiedenis. De sfeer is heel bijzonder en zeer ontspannend, ver weg van de drukte van de stad, het doet ons goed, zelfs al we weten dat het niet lang zal duren, het is nog vroeg in de ochtend en de horden toeristen moeten nog arriveren.

En inderdaad, in de tweede tempel, Ta Prohm zijn er al wat meer bezoekers. We genieten van de fijnheid van de sculpturen, minutieus uitgevoerd, meer dan 1000 jaar geleden. We ontdekken allerlei leuke details en verborgen verrassingen; de vrouw in de boom, een dinosaurus,…

Tegen de middag begint het warm te worden. Gelukkig bevinden sommige tempels zich in het midden van de jungle en geven deze een beetje afkoeling.

Ik improviseer een klein spelletje verstoppertje “Where is Wally” om de jongens enthousiast te houden. Maar na 7 tempels begint de hitte ondragelijk te worden voor hen, en voor ons. Het zwembad in het hotel lonkt… We bezichtigen nog de beroemde Bayon-tempel zien, met zijn 256 gezichten. Deze mythische tempel is ook bekend dankzij de avonturen van Mowgli uit de Jungle Book.

Cambodja

Traditionele ambachten in Siem Reap

De volgende dag plannen we een bezoek aan de vele ambachten die Siem Reap rijk is. Les Artisans d’Angkor beschikken over 7 centra waar de lokae jeugd tewerkgesteld wordt en ze de traditionele khmer-technieken in ere houden. Zo bezoeken we een atelier waar ze steen en hout bewerken. Jammer dat deze kunstwerken wat te zwaar zijn voor onze bagage.

Wat buiten de stad bezoeken we een zijde-atelier waar ze ons precies uitleggen hoe je van de cocon zijde kan verkrijgen. Een nieuwe ontdekking voor het hele gezin. Het atelier is omring door moerbeibomen, de bladeren zijn een lekkernij voor de zijderupsen en hierop worden ze gekweekt. Wanneer de wormen voldoende zijn gegroeid, worden ze in manden gezet. Van daaruit zullen de rupsen hun cocons draaien. In vijf dagen tijd wordt er per cocon ongeveer drie honderd meter zijde geproduceerd. De cocons worden vervolgens in het zonlicht geplaatst om te voorkomen dat ze uitgroeien tot volwassen motten.
De cocons worden gedrenkt in warm water om de sericine (zijdegom), die de vezels omhult en de cocons samen kleeft, zacht te maken. De zijdedraden worden vervolgens afgewikkeld en samen opgerold om één ​​enkele draad te produceren.
De zijde wordt vervolgens gekleurd door middel van natuurlijke of kunstmatige kleurstoffen.
Vervolgens worden de draden geweven tot stof volgens de traditionele Ikat-techniek, uniek in de wereld.
Het resultaat is prachtig en de afgewerkte producten worden vaak duur verkocht, gezien het arbeidsintensieve proces.

Cambodja

’s Avonds staat er wat ludieker op het programma; een bezoek aan het plaatselijke Phare-circus. De vereniging Phare werd in 1994 opgericht en ziet kunst als aandrijving van sociale en menselijke ontwikkeling. Ze bieden kunstonderwijs aan kansarme jongeren en helpen hen bij hun verdere professionele carrière. Na de de burgeroorlogen en de bezetting van de rode khmer ontstonden er aanzienlijk veel sociale problemen; drugs, huiselijk geweld, alcoholisme, isolement …) waar vooral de kinderen onder te lijden hebben. Phare vangt de kinderen tijdelijk op en leert hen de kunst van de acrobatie.
Het spektakel is origineel en grappig en is gebaseerd op een oud Cambodjaans verhaal over liefde, jalousie en wilskracht. We zien veel vlieg-en springwerk, onder aanmoedigende drums, en de jongens genieten met open mond.

Onze laatste dagen in Siem Reap zitten erop en bij wijze van afscheid nemen oma en opa de jongens mee naar de ‘Fruit Factory’, waar ze een ‘ijsberg’ voorgeschoteld krijgen. Eén en al genot.
Aan alle leuke dingen komt een einde en het heeft ons allen deugd gedaan om onze naaste familie aan de andere kant van de wereld te kunnen ontmoeten. De jongens hebben genoten van de extra aandacht dat ze kregen en wij van de rustmomenten op deze lange reis. Dankje, mama en papa, oma en opa, om ons te komen opzoeken. De ervaringen die jullie ons leerden tijdens jullie vele reizen hebben ons aardig geholpen op deze reis te kunnne ondernemen. .

Cambodja

Cambodja

Battambang

6 – 8 april

’s Namiddags, met tranen in de ogen, nemen we afscheid van oma en opa en nemen we de bus richting Battambang. Een lange rit van 4u30 in een schamele reisbus. Ook op dit traject zijn er vele werkzaamheden, wat de rit nog onaangenamer maakt. Maar over een paar maanden/jaren ligt er een gloednieuwe autoweg die Battambang, via Siem Reap, met Phnom Penh zal verbinden. Aanvankelijk wilden we die tocht met de boot maken, van Siem Reap naar Battambang, maar begin april is het einde van het droogseizoen en vele rivieren staan droog.

Cambodja

Net aangekomen in Battambang worden we omsingeld door tientallen tuk tuk-chauffeurs; ‘how are you’, ‘where are you going’… Gelukkig zien we tussen de menigte Saro, onze gastheer, staan met een bordje waarom ‘Mr. Bert & family’ staat. Zijn homestay ligt op 17km van het centrum en als extra service biedt hij het vervoer aan.
Saro en zijn vrouw runnen samen Family Batcave Homestay; en wonen op het ouderlijk domein met hun twee kinderen en Saro’s ouders, broer en zus.
Saro opende een paar maanden geleden deze homestay; een echte gok voor deze voormalige tuk-tuk-chauffeur. Hij vertelt ons dat zijn ouders aanvankelijk niet geloofden in zijn project, maar het uitgebreide ontbijt en het heerlijk avondeten in een khmer-huisje, temidden in de velden, slaat aan en de gasten ontdekken meer en meer dit rustig plekje.

Saro vertelt graag en veel. Zijn ouders overleefden de periode van geweld tijdens het rode khmer-regime en hijzelf werd geboren in een vluchtelingenkamp langs de Thaise grens. Hij vertelt ons dat het niet makkelijk was en hij enkele familieleden verloren heeft. Bij de heropbouw van het land kregen de vluchtelingen een stuk land toegewezen, hij en zijn ouders belandden uiteindelijk hier, op enkele passen van de beroemde vleermuizengrot. Ze voorzien in hun eigen eten; kweken groentjes, ganzen en telen rijst. Op eigen houtje hebben ze hun leven terug op poten gezet. We hebben vele vragen over deze moeilijke periode en Saro is één van de weinige Cambodjanen die we ontmoetten die er openlijk kan/wil over praten.

De jongens ontdekken hun nieuwe speelgenootjes en genieten ten volle van de tuin. Veel zin in huiswerk is er niet, de hitte is overdag ondragelijk en hun nieuwe vriendjes eisen nogal veel aandacht op. Het zal voor een anderen keer zijn. ’s Avonds vallen we in slaap met luide muziek die over de velden galmt. Het regenseizoen komt eraan en vele jonge tortelduifjes willen nu nog snel trouwen. Saro legt ons ook uit dat het regenseizoen voor de boeddhisten een periode is van rust en gebed. Dan is luide muziek niet toegestaan. Dit verklaart waarom we overal in Cambodja gekleurde feesttenten zien staan met oorverdovende muziek. Het lijkt of gans het land op trouwen staat, zoveel tenten hebben we gezien. We leren van Saro dat de gekleurde tenten met bloemen voor trouwpartijen zijn, witte tenten zonder decoratie zijn voor een begrafenis; wat voor hen ook een feest is.

Cambodja

Een ritje door het platteland

In de ochtend worden we gewekt met het gekraai van de haan en enkele luide bruiloftbeats. Vandaag neemt Saro ons mee voor een ritje door het platteland rond Battambang. Hij neemt ons mee naar een prachtige, onafgewerkte tempel, naar de vismijnen en zelfs naar een bruiloft. We bezoeken een dorpje waar iedereen rijstpapier lijkt te maken. Deze worden gebruikt als omhulsel van de fameuze lenterolletjes, vers of gebakken. Het proces is heel ambachtelijk; een papje van rijstbloem, tapioca-bloem, zout en water wordt op een vel gegoten en opgewarmd. Vervolgend worden deze gedroogd op bamboekaders. Je kan het ambachtelijk rijstpapier herkennen aan de afruk die de bamboekaders achterlaten tijdens het drogingsproces.
Onze laatste stop is bij een killing field, één van de zovele in Cambodja. Indrukwekkend hier zijn de gedetailleerde steengravures die haarfijn uitleggen hoe de gevangenen mishandeld en gedood werden. We leren hier dat alle kinderen van 4 jaar uit hun gezin werden gehaald om ze op te voeden in rode khmer-kampen. Het regime organiseerde ook massatrouwpartijen met de bedoeling dat de kinderen uit dit huwelijk een nieuw soort ras zouden worden; een rode khmer-ras… De vergelijking met de rassenscheiding van Hitler en andere dictators is niet ver te zoeken…

In de vooravond arriveren we weer bij onze homestay, en Saro zet ons af bij een klooster waar, raar maar waar, vier trampolines staan. De hitte is al wat minder en de jongens geven het beste van hun zelf. Stéphanie en ik raken aan de babbel met een oude monnik in het klooster. Hij spreekt vloeiend Frans en is pas op zijn 55ste monnik geworden, zo’n 30 jaar geleden. Net op het einde van de rode khmer-periode. Hij wil er echter niets over vertellen.

Cambodja

De vleermuizengrot

Die avond begeven we ons naar geweldig schouwspel, die elke avond op ongeveer hetzelfde moment plaatsvindt aan de grot van Phnom Sampeau. Meer dan 1 miljoen vleermuizen komen in een lange sliert de grot uit gevlogen. Het is een spektakel dat al 10-tallen jaren plaatsvindt en de nodige toeristen trekt. De uittocht duurt ongeveer 40 minuten en de vleermuizen trekken naar de vele waterplassen verderop op zoek naar voedsel.

Onderweg voeden ze zich met insecten die de rijstgewassen bedreigen. Door hun aanwezigheid worden jaarlijks duizenden kilo rijst gespaard. Uit angst dat vleermuizen op een dag deze grot zullen verlaten, bouwen Cambodjanen een groot Boeddhabeeld uitgehouwen uit de kalksteen. Zo kopen ze het toerisme op deze specifieke plek aan te blijven trekken.

De grotten van Phnom Sampeau zijn ook bekend als de Killing Cave. Rode khmer-soldaten gooiden hier gevangen in een diepe grot en lieten hen aan hun lot over.

De volgende dag vertrekken we met de bus naar Phnom Penh, waar we één nacht verblijven om dan door te vliegen naar Hanoi, Vietnam. Over een paar dagen zullen we daar enkele Belgische vrienden ontmoeten die een reis maken door Vietnam.

4 reacties

  1. Reactie van Ria Huys

    Ria Huys Reageer 03 mei '19 om 12:33

    Dag dappere wereldreizigers. we blijven jullie vol spanning volgen! Wat is de wereld mooi en divers! Schitterend zoals jullie dit met ons kunnen delen. Dank daarvoor😍

  2. Reactie van Johan D'hondt

    Johan D'hondt Reageer 03 mei '19 om 20:20

    Ja heerlijk om volgen.Heel mooie foto’s. Dank

  3. Reactie van Jos Vroemen

    Jos Vroemen Reageer 04 mei '19 om 04:42

    Mooie verhalen, prachtige site!Leuk om jullie ook te kunnen volgen! Veel plezier op de rest van jullie reis! De onze eindigt op 20 mei! Lieve groetjes van ons! Jos, Suzanne en Sun!

  4. Reactie van Mia Samyn

    Mia Samyn Reageer 04 mei '19 om 14:37

    Heel fijn om te lezen dat jullie daar zo genieten, de verhalen over de geschiedenis zijn heel interessant, zo leren wij hier ook nog wat bij! Geniet nog volop van jullie droomreis, buren! Groetjes uit de Oudstrijdersstraat! xxx

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Ga naar boven