Over 75 dagen is het zover en vertrekken we op avontuur. Enkele maanden geleden was het nog zo ver weg en leek aftellen een lachertje, maar nu wordt het wel bijzonder concreet.
We boekten de eerste guesthouses in Sri Lanka, zo kunnen we met een gerust hart arriveren en ter plaatse onze route verder plannen. Eén van onze eerste verblijfplaatsen is bij een Sri Lankaanse gastgezin, via homestay.com. Door bij locals te verblijven hopen we enkele reistips te verkrijgen die buiten het toeristische circuit liggen.
Sri Lankanen lijken zeer gretig als we hun guesthouse wensen te boeken. Zodra een accommodatie geboekt werd via bijvoorbeeld booking.com, volgt enkele uren later een telefoontje via Whats’app om ons te verwelkomen. Ze houden echter geen rekening met het uurverschil, vandaar dat we om 3 uur ’s nachts een telefoontje kregen… Plotseling is afstand niet langer een onoverkomelijk feit als we zien hoe gemakkelijk het is om in contact te komen op zo’n 8400 km.
Het contract voor de verhuur van ons huis werd getekend voor een periode van 11 maanden, rest ons nog het contract in te dienen bij een registratiekantoor van FOD Financiën en de overeenkomsten tussen verschillende aanbieders (elektriciteit, gas, water,…) tijdelijk stop te zetten.
Free-Photos / Pixabay
Nu ook het schooljaar achter de rug is blijft één van onze zorgen de inschrijving van Simon in zijn toekomstige middelbare school. Simon behaalde mooie resultaten in het vijfde basisonderwijs en moet beginnen nadenken over zijn schoolkeuze na ons avontuur. Het is voor een ouder niet vanzelfsprekend om een keuze te maken uit het groot aanbod aan scholen en studierichtingen, laat staan voor een 10-jarige. Daarbij komt dat de inschrijving bij sommige scholen via een wachtlijst verloopt, waarbij ouders overnachten voor de schoolpoorten. Gezien we nog op reis zijn als de inschrijvingen open gaan, moeten we hier ook een gepaste oplossing vinden.
Vorige week hadden Robin en Emile nog een afspraak bij de dokter voor een bloedafname, we wilden zeker zijn wat hun bloedgroep is in geval er hen iets ergs zou overkomen. We moeten zowat op alles voorbereid zijn. Ook Simon moet nog een paar onderzoeken ondergaan, nu blijkt dat hij een pollenallergie ontwikkeld heeft. Blijkt dat er dit jaar extreem veel pollen in de lucht hangen en dat mensen die heel licht gevoelig zijn nu ook last ondervinden. Het is onduidelijk of die ‘Belgische’ pollen ook in Zuid-Oost Azië voorkomen?
Ondertussen gaat het dagelijkse leven verder. We proberen om de aankopen wat te rationaliseren, voor de jongens valt soms tegen. Zo willen ze graag nog een poes in huis, of een trampoline in de tuin…
In de zomervakantie gaan de jongens op verschillende kampen of blijven ze slapen bij familie en vrienden, wat ons wat ruimte geeft voor het leeghalen van het huis en het klaarmaken van de bagage. We voelen echt dat dit de laatste spurt is naar onze grote droom…
Voorlopig zijn we nog gespaard gebleven van de emoties die ons vertrek met zich mee zal brengen. Dat de kinderen in september nog één weekje naar school zullen gaan zal voor hen zeker meespelen. Ze blijven er vrij cool onder, misschien is 75 dagen nog veel voor hen?
Leave a Reply